Yürek burkan anılardan geçtik,
Yürüdük durduk bu diyarda.
Bir güzel hülya peşinde,
Bir güzel sevda uğruna.
Adem evvelinden buruğuz
Az be az,
Boşluğa kalemle yaslanıyoruz.
Şiirler ruhumuz ve bedenimiz
Arasında ince bir ip.
Üstünde sallanan bendeniz,
Cambaz değiliz,
Belki bedevi
Belki ebedi.
Şu ağlayan gökyüzü altında
Yaslandık kırık bir kaleme
Tükenen, büyüyen duygularla,
Şu taşı toprağı sert bozkırda,
Ölümle dip dibe,
Hayata sevdalı.
Sararan yapraklar arasında yürüdük,
Bir durak, bir liman ararcasına,
Neydi bizi sürükleyen?
Garip miydik biraz?
Yoksa hayata sarılmaya çalışan,
İki yabancı mı?
Yabanı bilmem,
Yabancıyı tanımam,
Dostum ben aşığım diyordu,
Bense buna ölüm diyordum.
Arka bahçemiz şairane,
Aşklar bostana ekilmiş,
Dosto buna cennet diyordu,
Bense fidanlık sevdalısı.
Bozkırı bilmem,
Biz kalemle çizilmiş
Atlara şendik.
Aşklar filiz vermiş,
Dostu aşka inandırıyorum.
Fidanlık hayaliyle cennet
vadediyorum.
Arka bahçede kurulu salıncak.
Sevda uğruna sallanıyor.
Dosta aşkı anlatıyorum
O buna ölüm diyor.
Ben hayat bul diyorum
O, öldüm diyor.
Aşka inanmak cancağızım
Ölü bir beden ister.
Bunu bildim.
Aşka ölüm dedim.
Yaslandım dostun omuzuna.
Bizde omuz derya, deniz
Dosta da yeteriz, düşmana da.
Şairin dostu mısra derler,
Aşkına sanat,
Garibin sanatı hayat,
Dostu, can yoldaşı, beyit
Oysa biz serbest yazardık.
Dosto buna nazım diyordu
Bense lazım.
Hayallerimiz vaveyla
Bedevi şikestesi
Ben ona şair diyordum
Oysa o bana inanıyordu.
Şairlik yolunda değilim.
Bu yolda yürüyen acemi bir çırak.
Ben ona usta diyorum oysa
Sözlerinde demleniyorum hala.
Yüzümde güneş sıcaklığı
Oysa ellerimde kış soğuğu.
Üstadım diyorum dosta
Tut kalemimden yazdır beni.
O bana üstat diyordu
Biz, Mevlana ile Şems.
Kalemiyle yükseliyorum
Sözcükleriyle semada gezme
Duyguları ufka zarar
Yeni bir dünyayı
Oysa aralar.
Mısralarında giz var,
Bana üstat diyor,
Bense iki yabancı, kafi
Kalemine sağlık dosto
Söz bitti…
Akif idiz v Ferdi Karabıyık.
Ben bir aptalım
kazanmaya çalıştığın
kalbi kırmakta neymiş
tutamazdım değil mi?
içimi içime
Ben gerçekten aptalım
düşüncesizce yazılan
cümlelerin efendisi
ta kendisi
Biraz da gerzeğim
affedilmesi zor
bir gerzek
bulunduğu
durumu anlatamayan, gerzek
Belki bir budala
içi içini kemiren
bir af cümlesi arayan
kendi kendini bitiren
bir budala
Belki de bir zaman yolcusu
beş dakika gerisine
dönmek isteyen
af cümlesi arayan
Belki de idealist
bir adam
nerede duracağını bilmeyen
yalnız bir aptal
yapabilirdi anca
benim bu yaptığımı
bilmeden
Ölmek ne güzel şey
ölmek en güzel şey
bir beş çayının ardından
ölmek
ya da bir kuğunun
kanadında ölmek
mesele bu değil
kuğunun kendisi olarak
ölmek
bir göçteyken veya
kuluçkadayken ölmek
Ölmek ne güzel şey
ölmek en güzel şey
bir insan da ölebilir
bir nesne de
mesele bu değil
ölmek, kendi içinde ölmek
ruhun yokmuşçasına
var olmamışçasına ölmek
yaşama sahip olmadan
ölmek
ölmek ne zalim şey
ölmek en güzel şey
Bir bebekte ölebilir
onu doğurtan ebede
mesele bu değil
farkına varmadan
ölmek
tıpkı bir bebek gibi
bir ebe gibi
doğumda ölmek
yaşadığını zannederken ölmek
ölmek ne garip şey
ölmek en güzel şey
Bir şiir de öldürebilir
bir şair de
bir mısra öldürebilir
şiiri ve şairi
mesele bu değil
ölüm şiirinde
öldürür mü şair ölümü
ölüm hiç ölür mü?
ölmek ne hazin şey
ölmek en güzel şey
Uykudayken ölmek
rüyalarında ölmek
mesele bu değil
uyanıkken de ölebilir insan
uyuklarken de
ölmek ne hülya şey
ölmek en güzel şey
Düşünürken ölmek
efkarlıca ölmek
mesele bu değil
düşünmeden de ölebilir insan
düşünerekte
ölüm düşünceden yavaşsa
düşünerek ölmek
yok değilse
düşünmeden ölmek
ölmek ne efkarlı şey
ölmek en güzel şey
Huzurluyken ölmek
yaşlılıkta ölmek
mesele bu değil
her ihtiyar huzurlu değil
ve huzur ölüm değil
huzur ölmek değil
ölmek huzur demek
ölmek ne huzurlu şey
ölmek en güzel şey
Öylesine ölmek değil
kendi canına kıymak
değil mesele
ansızın ölmek
kimsecikler duymadan
görmeden, ölmek
ölmek ne hızlı şey
ölmek en güzel şey
Seni severken de ölebilirim
seninleyken de
ve sensiz de ölebilirim
asıl mesele
beraber ölmek
içimizden geldiği gibi
birbirimizken ölmek
ölmek tek kişilik şey
belki de en güzel şey
ölmek
Bazı zamanlar çok güzeldir
hatırlanmaya değecek kadar
senin hatırladıklarında
benim hatrım var
Bazı hatırlarımda
güzel şiirler var
çoğu sana yazılmış
bu yazılanlardan
Bazı şiirler var
okunduğunda güzeldir
bazı şiirlerse
sen okuduğun vakit
Bu okuduklarında
biraz ben var
biraz sen
Bazı zamanlar çok güzeldir
hatırlanmaya değecek kadar
senin anlatın
benimse dinletim var
Böyle olmamalıydı
uyuyamıyorum
bu aralar
ama böyle
olmamalıydı
gamsızca başımı
yastığa vurduğum gibi
düşlere dalmalıydım
tereddüt etmeden
uyuyabilmeliydim
yumuşuyorum galiba
eski öfkem, hiddetim
Ama böyle olmamalıydı
duyulmamalıydı maziye
özlem
benim kitabımda yoktu bu
geçmişte olan orada kalmalıydı
kilit altında
gözlerim doluyor
baş ağrısı
Oysa böyle olmamalıydı
sessizce ölmeliydim
yan odamdan dahi duyulmadan
ama şimdi herkes biliyor
senin benim katilim olduğunu
ama böyle olmamalıydı
İki bulut arası
bir gökyüzü
duyulur derinden
ezan sesi
şimdi işittin mi
son nefesi
işte bu gözlerin
ölümüdür
İki bulut arası
ezan sesi
işitilir derya, deniz
rüzgar sesi
şimdi işittin mi
bu gelen
ayak sesi
ruhunun nişanesidir
İki bulut arası
derya, deniz
ortalık pek bir
sessiz
şimdi işittin mi
şu duran benim
benim sessizliğim
Umudum sende yeşeriyor
sende buluyorum yarınımı
ışığında aydınlanıyor yüreğim
Gidecek gibi oluyorsun
düşüyorum
kaşlarını çatıyorsun
Bismillah, oluyor gözlerin
sineme bir eyvallah
saplanıyor
Nasıl desem
nasıl anlatsam, yokluğunu
kendime
sesin oluyor mahalledeki çocuklar
yaprak hışırtısı, ayak sesin
Sineme bir vedan saplanıyor
haşa diyorum kendime
haşa
gitmez, güneş gider mi gündüzden
ay terkeder mi gecesini
Yüzün, yüzün geliyor
aklıma
kaşlarını çatıyorsun
kaşların zülfikar
karasında, boynum kıldan ince
Boğazımda düğümleniyor
vedan
sineme bir eyvallah
saplanıyor
yüzümü dönüyorum yüzüne
kıblem oluyor alnı mübarek
Gidecek gibisin
kabirleri ziyaret ediyorum
toprağı koklayan yetmişlik dede
oluyor gözlerim
gözlerine bakıyorum
gözlerin kabrim
mezar taşım oluyor
sinen sineme
her uğrayanın rahmetinden
nasiplenerek
sen oluyorum sensizliğimde
Gariptir, o gün durdum
gözlerine içten bir şekilde
en derinden bir selam durdum
sözlendik biz seninle
Mısralarda ki kelimelerdik
ve ben durdum
kalem durdu, sen sustun
sessizliğine, selam durdum
ve biz sözlendik
