Bi-Vefa

Kimsesiz bir baş ağrısı bu.

Sancımalar arasında med-cezir.

Söylenceler türedi bu aralıkta,

Varsaymışlar ki o mahi

Deryaya küsmüş.

Ne ağır bir kelime.

Kimsesiz bir baş ağrısı bu.

 

Kara gövdemi taşlara çaldım.

Başımı duvarlar karşıladı

Nedensizliğin nedeni olmak için

Güneşin şark sıralarında

Doğuşunu seyrettim.

Bir ömür daha gerekli diye mırıldanan

Şarkıya eşlik ederken

Gözlerime güller battı.

Kimsesiz baş ağrısı,

Duvarlara sevdalı başımı

Kara toprağa sözledim.

Öyle ya

Verilmiş sözlerin yalanlığı değilmiydi

Bizi kimsesiz bırakan?

Başımı kimsesizlik belasına gark eyleyen?

 

Kimsesiz ve sessiz.

Eşsiz sayılmayan eşlilikle

Anlaşılırmı nedensizliğin nedeni?

Kara gövdemin üzerinden alıp başımı

Çöllere vurmalıyım.

Gözlerime çalınan yalan gölleri

Serap bilerek yürümeliyim

Hatta koşmalı belki.

Yetişemem, yakalayamam

Yazgımın hangi belde de olduğunu

Hangi gülün dikeninde beklediğini bilemem.

 

Söylenmiş söylenceler.

İşitilmiş tüm haykırışlar.

Başımın kimsesiz ağrısı

Gözlerime sürgün edilmiş.