6 Ocak 2019 Pazar

GECENİN UFKU

Dönülmez gecenin son ufkundayım,
Yürüyorum sensiz sedasız sokakları.
Gözlerimde büyüyen hayalin,
Tomurcuklanan gözyaşlarım ve bir tutam hüzün.

Yürüyorum bir boşluğa atarcasına adımlarımı
Derinden gelen hıçkırıklarım la dökülüyor
Son gecemin son damlaları
Hüzünlüyüm, aşığım,sevdalıyım

Sokakları yürürken bir başıma
Sesin düğümlenir kulaklarıma
Akmak istercesine boğazıma
Susuyorum,sensizliğin sedasıyla susuyorum.

Ölüyorum yavaş yavaş biliyorum
Her adımda bir merhaba düşüyor
Boynum toprağa hasret çekercesine
Eğiliyor sevdalısının göğsüne.

Ölüyorum biliyorum
Gecenin ufkunun son damlasında.


GECEYLE AYNI YERDE UYANAN

ağızlarımızda büyüttüğümüz, ormanlar gibi yeşerttiğimiz kelimeler  toprakta değil, yürekte filizlenmek isteyince  Güneşin payını, Ay alıyor....