SUSKUN ŞEHİR

Suskun şehir
Bir güzelin gidişine ağlıyor gökyüzü
Susuyor şehir yaşadıkça ayrılığı
Şahit oldukça yalnızlığa
Farkediliyor yeryüzünden gökyüzünün acısı
Neden mutludur bilinmez
Ayrılığın şahidi insanoğlu.
Neden umursamaz gökyüzünü?
Oysa her hüzünlendiğinde kaldırmamismiydi başını
Dertlerini dinlememismiydi gökyüzü
Oksamamismiydi rüzgâr saçlarını
Hayat buya ışte
Sevilen sevmez seveni
Dert dinleyeni,iç dokeni
Sevmez hayat kolay kolay, zordur bu yüzden

Susma sen güzel şehir
Darılma insanoğluna
Mayasında var nankörlük
Ey mavi gökyüzü!
Okşa nankör insanoğlunu yumuşak ellerinle

Biz gene sana bakalım
Sana kalksın başımız
Sen dinle hüznümuzü,kederimizi
Sen ağla bize
Yeşersin yeryuzumuz,kizarsın yanaklarimiz
Ama sen darilma gökyüzü
Sen bırakma beni
Sende bırakma beni...