10 Temmuz 2024 Çarşamba

DAĞ BOZUMU

Dağlarıma dönüyorum. 

Dağlandıkça gözlerim. 

Gökyüzünün farklı bir rengi olduğunu 

Yağmurun ıslattığını farketmeden.

Yaşamsal hiçbir döngü

Yüreğimi alıkoyamaz dağlardan. 

Sessiz ve mağaralarında 

Yalnızlık çizen ilkçağ insanları

Beni saygıyla karşılardı. 

Her nereye yönelse yalnızlığım

Saygıyla karşılanır gözlerde. 

İlk çağ adamı tüfeği bilmezdi. 

Onlara barutu ve sevdayı ben öğrettim. 

Böylece patlardı yanardağlar. 

İlk çağ adamı gözlerini bilmezdi

Onlara gökyüzünü ve mehtabı ben öğrettim. 

Böylece kalem olurdu elleri

Duvarlara çizerlerdi. 

İlk çağ adamı sevdayı anlamadı

Tüfeği sevdi. 

Bir tüfek sadece ellerinde

Kalem duvarlarda kırıldı. 

Bir tüfek sadece

Belki de gözlerindi. 


Öylesine Manifesto

Yalnızlığın rüzgara peşkeş çektiğini gördükten sonra mı döneyim Atılmışlığın yekpare olmadığı bir dünyada çocukluğa yüz çevrilir otobüs dura...